We Are (Pregnant) - Walking Each Other Home

De afgelopen twee dagen stond ik samen met een prachtige groep mede-Relaxed-bevallen-vanuit-Regie-coaches op de We Are Pregnant-beurs. Elaine en Abigail, ook geboortecoaches, waren gevraagd om hun Eerste Duizend Dagen-podcast live te hosten, waardoor we als RBVR-collectief een mooie stand kregen.

Omdat ik in het verleden vaker op beurzen heb gestaan, nam ik samen met een paar anderen de voorbereidingen op me. En toen ik er gisteren stond, besefte ik ineens weer hoe leuk ik dit eigenlijk vind!

Échte gesprekken en pure ontmoetingen

Twee dagen lang kreeg ik de kans om ontzettend veel zwangeren te spreken. En het ging niet alleen om vluchtige ontmoetingen om te delen wat wij doen—er ontstonden échte gesprekken. Er werd gelachen, er werd gevierd, maar er vloeiden ook tranen.

Geboortes gaan niet alleen over roze wolken en relaxte gebeurtenissen; het is soms rauw, intens, confronterend en heel verdrietig—een kwestie van leven en dood. Alles rondom geboorte is zó impactvol. Juist daarom heb ik ervoor gekozen om mijn focus te verleggen naar dit kwetsbare en tegelijkertijd mega krachtige en transformerende moment voor moeder én kind.

Een verschuiving in mij

Na twee lange beursdagen zat ik thuis in een warm bad om alle indrukken te verwerken. Toen kwam het besef: ik heb nog nooit zó vrij op een beurs gestaan. Ik voelde geen onderscheid, geen oordeel, geen neiging om mijn eigen ervaringen en verhalen in te zetten om indruk te maken. Ik zag wel heel veel verschillende vrouwen, stellen, vriendinnen en moeders. Maar ik zag hen gewoon en dat was het. Ik kon gewoon aanwezig zijn en luisteren—zonder de behoefte om vanuit mijn eigen perspectief te reageren of mijzelf aan te passen aan wie ik voor mij had.

Het voelde alsof er echt iets in mij verschoven is. Een diep besef dat er geen onderscheid is tussen wie wij zijn. Ik ben niet wijzer dan een ander, door de ervaringen die ik heb, of de kennis die ik tot mij heb genomen. Ik weet ook niet meer dan jij. Wat ik wel voel, is dat het mijn pad is om anderen te helpen hun eigen wijsheid te ontdekken. Hoeveel ik ook kan vertellen over bevallen, jij weet wat jij nodig hebt. Jouw lichaam weet wat het moet doen.

Walking each other home

Steeds vaker komt de uitspraak “We’re walking each other home” in mijn gedachten. Wij zijn niet meer dan een ander, ook niet onze kinderen. Iedereen is hier met zijn of haar unieke energie. En die energie raakt elkaar. Als het de bedoeling is dat ik jou mag raken, zodat jij herinnert wat er in jou leeft, dan doe ik dat met liefde. En tegelijkertijd doet dit ook weer iets met mij.

Ook als ik merkte dat de vrouwen die ik sprak voelden dat wat wij doen niet bij hen past, is dat net zo waardevol als wanneer zij zich juist aangesproken voelen. En dat voelt zó bevrijdend!

Van moeten naar flowen

Deze staat van zijn ervaar ik nu al een paar weken, en het blijft een beetje onwennig. Het is zó anders dan wat we vaak meekrijgen: dat je altijd bezig moet zijn, altijd iets moet bijdragen, altijd maximaal moet presteren. Nu voel ik dat ik gewoon mijn eigen pad mag bewandelen—geleid door wat mij blij maakt.

Het is niet meer afhankelijk van resultaat of wat het oplevert. Alleen dát al voelt als thuiskomen.

Dankbaar en vrij

Ik ben ongelooflijk dankbaar voor de mooie en eerlijke gesprekken die ik heb gehad. Voor de openheid, de emoties die er mochten zijn, de samenwerking met de lieve vrouwen bij de stand en de podcast, en voor het leven zelf dat me laat genieten zonder iets terug te vragen.

Als dit iets in jou raakt, als je voelt dat dit resoneert, weet dan dat je altijd contact mag opnemen. Wat ik te brengen heb, bestaat alleen omdat jij ook iets meebrengt met jouw aanwezigheid.

Want hoe mooi is het dat we elkaar in iedere ont-moeting weer een stukje dichter naar huis kunnen brengen?